friendships

اونا دوستای مامانم هستن،

اما اینقدری که رفت و آمد با اینا باعث خوشحالیمه، رفت و آمد دوستانه  م نیست

دلم برای خودم میسوزه یه کم

من دوستی با گروه دبیرستان رو دوست داشتم

خیلی ذوق کرده بودم که ظاهرهامون متفاوته اما وجودا به هم شباهت داریم

اما به طرز اعجاب آوری با هم فرق داشتیم

روزی که این رو فهمیدم، خیلی غمگین شدم

هنوز یادمه..

خیلی دلم میخواد به این فکر کنم که همه آدما با هم فرق دارن و ما باید همدیگه رو با تفاوتهامون قبول کنیم

اما راستش تفاوت های ما، پایه ای هست

اینکه چه چیزهایی براشون ارزشه منو آزار داد اون روز

باورم نمیشد

انتظار داشتم عاقل تر از این حرفا باشن

احساس میکنم کسایی که خواهر دارن و احتیاجشون به دوست،

به اندازه احتیاج کسی که خواهر نداره نیست،

شانسشون توو پیدا کردن دوستای معرکه بیشتره

پ.ن : اسم گذاشتن برای پستهام، سخت تر از نوشتن متنشه