"سامیــنـــو"

راستش یکی از ایده هام این بود که این وبلاگ رو به آدرس اسم هنریم بذارم و تووش نقاشیهام رو بذارم

اما حتی وبلاگ "سامیـــنو" نشان هم کمکم نکرد تا بیشتر نقاشی کنم

وقتایی که یهو یه ایده به ذهنم میرسه و اجراش میکنم،

(که بیشتر اوقات، برای کسی درستش میکنم، و یعنی بعدش باید تحویلش بدم و بره)

دلم برای خودم میسوزه

دلم برای اون قسمت از وجودم که عاشق نقاشی کشیدنهای به سبک خودمه کباب میشه

دلم میسوزه که دیگه نمیتونم بی هیچ دلیلی ایده هام رو از وجودم بکشم بیرون

میدونی؟

فکر میکنم فقط اگه یه هفته از گوشیم استفاده نکنم، دوباره همه چیز به اون روزا برگرده

شاید از فردا شروع کردم

شاید از فردا دیگه گوشیمو روشن نکنم

ولی خیلی امیدوار نیستم...

چون یاد اون بیست سی باری میفتم که دلم میخواسته گوشیمو روشن نکنم ولی آخرش .. :-|

بعد از اون قسمت از سریال "زیر آسمان شهر"، که بهروز خواننده شده بود و خشایار داد میزد "سامی دوستت داریم"،

بعضی از دوستام بخاطر فامیلیم، چند باری بهم گفتن "سامی دوستت داریم"

خودم برای خودم اسم گذاشتم "سام سوتی"

فکر میکردم خیلی باحالم اینطوری

هنوز عقلم به "احترام گذاشتن به خودم" نمیرسید.

دوستم، با ترکیب "سامی" و " سام سوتی" ، یه اسم جدید برام گذاشت

بهم میگفت "سامینو "

البته الان که دارم فکر میکنم، میبینم "زینب" که خیلی راحت تر از همه اینا بود

چه کاری بود آخه اینهمه اسم ؟

بعدها، توو دبیرستان، وقتی که همکلاسیهام ازم میخواستن براشون نقاشی بکشم،

زیر نقاشیهام مینوشتم "سامینو"

که یعنی اسم هنریم بشه

میخواستم ببینم اگه اسم هنری بذارم چی میشه؟

هیچی نشد

بعد فکر کردم باید اسمم رو عوض کنم

نوشتم "سام سوتی"

و همینطوری هی اسمهام رو عوض میکردم و عوض میکردم، اگه مریم توو دفتر خاطراتم نمینوشت " قول بده توو عید برام سامینو بکشی"

اونموقع بود که فهمیدم " هیچی نشد" اشتباهه :)

چیزی شده بود :) من خبر نداشتم :)

نقاشیهای من اسم گرفته بودن و من نمیدونستم :)

راستش، الان خیلی وقته که زیر نقاشیهام، اسم هنریم رو ننوشته م

شاید چون خجالت میکشم اسمم رو بزنم،

شاید هم چون دیگه مریم پیشم نیست

مریم، یکی از کسایی بود که خیلی نقاشیهام رو دوست داشت

اگه مریم و بچه های دیگه نبودن، شاید ایده هایی که تا حالا اجراشون کرده م، خفه میشدن و زنده نشده میمُردن

کاش بازم سامینو بکشم و احساس زنده بودن کنم